نشانه های کودک اوتیسم چیست و چگونه تشخیص دهیم؟

اگر کودکتون توی همون ده ماهگی به بعد به اسامی واکنش نشون نمیده. به صداها واکنش نشون نمیده. تاخیر توی گفتار داره. می‌تونیم از این موارد و تماس چشمی یکی از مهمترین در واقع علایم اوتیسم کودک است. که ما می‌تونیم تشخیص بدیم اوتیسم رو تماس چشمی هست.

اگر کودک بعد از دوسالگی هنوز تماس چشمی مناسبی نداره. از لباس‌های تنگ آزار می‌بینه و دوست نداره صداهای بلند اذیتش می‌کنه. بوسیدن و نوازش کردن اذیتش میکنه. رفتارهای کلیشه‌ای مثل دویدن دور یک میز مثل تکرار یک حرکت. اگر این رفتارها رو داره همه و همه می‌تونه ما رو شک ببره به نشانه های کودک اوتیسم. باید بدانید که اوتیسم با اختلال حرکتی کودک متفاوت است.

شاید وقتی که اسم اوتیسم میاد خیلی از والدین بترسن، ناراحت بشن. 

ببینید این رفتارهایی که گفتم به تنهایی نشونه‌ی اوتیسم نیست. اما آیا رفتار پدر و مادر باعث آسیب مغزی کودک یا اوتیسم می شود؟ رفتار والدین به آسیب مغزی نوزاد منجر می شود اما اوتیسم نه.

مجموعه‌ی این کلیشه‌ها و رفتارها ممکنه علائم کودک اوتیسم باشد. پس یک علائم نمی‌تونه ما رو به اوتیسم برسونه.

دومین مورد اینکه اوتیسم یک اختلال خطرناک نیست. اوتیسم یک طیفیه که وقتی کودک گرفتار این طیف میشه ممکنه یکسری توانمندی‌ها رو دیرتر از کودکان دیگه کسب کنه. یا نیازمند کمکه برای اون توانمندی. 

نیازمند کمکه، مثلا توی روند اجتماعی شدن کودک اوتیسم نیازمند کمک بسیار زیادی هستش. توی تماس چشمی ، توی بازی‌ها و اختلالات مربوط به زبان مربوط به یادگیری ، کودک اوتیسم نیازمند یک معلم خصوصی و نیازمند جلسات کاردرمانیه.

اگر که اوتیسم بعد از دو سالگی دو تا سه سالگی یا میشه گفت سه تا پنج سالگی ، اگر که تشخیص داده بشه ما میتونیم خیلی خیلی خوب کودک رو توانمند کنیم.

طوری که طیف اوتیسم به طیف خفیفی کاهش پیدا کنه و کودک توانمندی یک کودک معمولی رو کسب بکنه.